Boffers zijn we! Vannacht heeft het geplenst, op zich al een studio-onderkomen waard. Overigens ooit nog wel een keer het kloostermuseum tegenover het zalige Boshotel bezoeken; misschien op de terugweg?
We rijden langs flinke akkers met fluelen graan en iets verderop veel windturbines als we Duitsland binnenkomen. Op naar het land van de Ems (Eems bij ons). Een regenrivier in een vlak land. Dat gaf in vroeger dagen een boel ellende. Het pontje staat er als herinnering netjes bij in Walchum.
Het proeftraject van de magneetzweefbaan heeft inmiddels afgedaan. Kennelijk is er genoeg van geleerd en nu het geld op is, zal er van sloop waarschijnlijk voorlopig niets meer komen.
In Esterwegen wordt ons goed duidelijk gemaakt hoe het er hier vroeger aan toe was: veen en nog eens veen. Voeg daarbij de ambities van het opkomende Nazieregiem, een instabiele politieke situatie en schrijnde werkeloosheid, dan kun je voelen dat dit de 'ideale' plek was om in 1933 een concentratiekamp op te zetten om je politieke vijanden of tegenstrevers de mond te snoeren, vaak voor eeuwig. Een degelijke gedenkplaats laat het allemaal onomwonden inzichtelijk worden.
Verderop nog steeds een beetje turfwinning, er liggen tenminste forse bruine bulten.
Na het Elisabethfehnkanaal verandert het landschap in fraaie bomen en hoeves die me aan Twente doen denken.
Inmiddels hebben we dapper doorgetrapt. Vooral Thea heeft het nu wel gehad, ook al genoten we van veel meewind, als de teller stopt op 99 km en er zowaar een paar druppels regen vallen.
We vinden een onderkomen in wat Garmin, mijn electronische reisbegeleider, als Jugenherberg aanmerkte. Dat pakte iets anders uit want de prijs was verveelvuldigd maar de sfeer bleef goed...
Enfin, we gaan vast alweer van een zalige nachtrust genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten